Ontstaansgeschiedenis 8 maart, Internationale Vrouwendag

Hoe zat het toch ook al weer met de ontstaansgeschiedenis? Feiten op een rij. 1907 was de eerste Internationale Vrouwenconferentie in Stuttgart. Op 8 maart 1908 gingen duizenden vrouwelijke textiel arbeiders in New York de straat op, ze protesteerden tegen slechte werkomstandigheden en riepen de poëtische leus: "Wij willen Brood en Rozen". In 1910 vond de tweede internationale vrouwenconferentie plaats in Kopenhagen. Hier werd besloten ieder jaar Internationale Vrouwendag te vieren. Nederland vierde Internationale Vrouwendag voor het eerst in 1912 op 12 mei. De Verenigde Naties erkenden in 1978 pas 8 maart als Internationale Vrouwendag. Wat ook opvalt is dat er verschillende lezingen zijn over de precieze datum van die staking.

In 2010 ontstond, op basis van eigen inspiratie/observatie, het idee om Brood en Rozen op te richten. Aanleiding? We werden gevoed door allerlei, niet inclusieve, 8 maart uitnodigingen. Dit viel samen met een tijd waar onze vriendinnen een gebrek aan economische kansen beleefden. Die uitnodigingen in díe context dat was een trigger. Met Brood en Rozen hadden we een oplossing voor een maatschappelijk probleem: armoede, uitsluiting, werkloosheid. Het viel ons op dat er een groep vrouwen is die makkelijk over het hoofd wordt gezien. Van uitsluiting naar insluiting. Naar aanleiding daarvan wilden we weten waar die 8 maart eigenlijk over gaat. We ontdekte dat 8 maart eigenlijk over solidariteit gaat. Zo kwamen we, het is dan nog steeds 2010, terecht bij de diepere liggende betekenis van Brood en Rozen. We ging graven. Op basis van die brandstof ontstond het idee om stichting Brood en Rozen op te richten. Met Brood en Rozen hadden we een oplossing voor een maatschappelijk probleem: armoede, uitsluiting, werkloosheid. Inclusiever door te zoeken naar het creëren van gelijke kansen door het leggen van nieuwe dwarsverbanden. Hierdoor boorden wij creatieve energie. Vanaf dat moment organiseren we kleinschalige sessies en gingen we op zoek naar mensen die ons verhaal verder konden brengen. Eén van die mensen bij wie we aan (keuken)tafel zaten om te praten over onze toekomstvisie was Hedy d'Ancona. Een grote vrouw. In die periode was het in Nederland rondom 'Brood en Rozen' behoorlijk stil. Er waren geen vrouwenactiviteiten te vinden die over onze zorgen gingen. Feminisme ging, inmiddels, over hele andere thema's. Wij vonden dit onterecht. We weten nog dat er bij een Bredase Hogeschool een netwerkbijeenkomst georganiseerd werd voor letterlijk alleen hogeropgeleide vrouwen waar een pittig prijskaartje aanhing. Vele jaren later kwamen wij erachter dat in 1975 in Oost-Brabant een vrouwenpraatgroep met de gelijknamige poëtische verwoordde leus is geweest. Achtergrondinformatie daarover werd met terugwerkende kracht in 2019 geplaatst. In 2012 hadden wij eindelijk genoeg financiering bij elkaar verzameld en een notaris gevonden. Vanwege optredens in de verschillende (landelijke) media lag ons initiatief onder een vergrootglas. Helaas waren er vele kapers op de kust en in eens zaken we overal Brood en Rozen omhoog poppen. Het is mooi dat we inspireren om meer te doen aan insluiting. Maar levenservaring had ondertussen precies die wijsheid en energie gegeven die nodig was om vastberaden door te gaan: zo werd de stichting ook administratief formeel. Het was ook in dat jaar dat we begonnen samen te werken met de gemeente Breda. 'Emancipatie is te vergelijken met een handgeweven wandtapijt. Iedere generatie weeft met een andere kleur en een ander inslagdraad zijn aandeel in het tapijt, (Nora Kasrioui, december 2012 Dagblad Trouw en Opinie Pagina Joop.nl)', in navolging van de 'Brood en Rozen-vrouwen van destijds' houden wij ons, als de andere generatie zich bezig met de 'vrouwelijke textielarbeiders van nu. Op onze eigen manier weven wij een ander type draad door de geschiedenis van 'Brood en Rozen'.

We danken de vele 'Eerste vrouwen', de eerdere generaties, de feministische zusters voor het grote werk: ten dienste van de vrouwen van toen én die na hen gekomen zijn. Voor hen buigen wij diep. Zoals altijd, ook dit keer met de energie van Liefde.